Thursday, January 26, 2012

Catching Fire - The Hunger Games #2 - Suzanne Collins - Review



Catching Fire is mijn favoriete boek uit de trilogie. Er zit heel veel diepte in en omdat je het verhaal en vooral Katniss al wat gewend bent, word je direct meegezogen in dit 2e deel.
Als je het eerste boek nog niet gelezen hebt, heeft het geen zin om deze review te lezen. Er staan spoilers in over het eerste boek en het verhaal zou een beetje uit de lucht gegrepen kunnen lijken.

We beginnen het verhaal een paar maanden na de overwinning van Peeta en Katniss tijdens de Hunger Games. Naar jaarlijkse traditie moet de overwinnaar een soort “Victory ronde” maken doorheen alle districten en de Capitol. Maar tussen Peeta en Katniss gaat het al een tijdje niet meer zo goed. Peeta is gekwetst door de onthulling van Katniss dat hun romance enkel voor de show was.
Aangezien het land hen nog altijd ziet als het verliefde koppeltje moeten ze dus hun spelletje doortrekken tijdens de Victory ronde. Ik vind dat je hier al kan zien dat Katniss meer naar Peeta toe groeit, al houdt ze nog altijd meer van Gale.
Dit jaar is echter een speciaal jaar. Het is het 75e jaar van de Hunger games en iedere 25 jaar is er een “Quarter Quell”, een speciale editie van de Hunger Games.
Katniss bereidt zich al voor op het feit dat 2 kinderen uit haar district de arena in gezonden zullen worden en dat ze hen zal moeten begeleiden.
Maar wanneer de bedoeling van de Quarter Quell onthuld wordt, wordt Katniss’ wereld opnieuw helemaal overhoop gegooid.

Waarom dit mijn favoriet is van de 3 kan ik niet echt precies zeggen. Misschien is het omdat alles veel serieuzer wordt in dit boek: de dreiging van de president, de andere victors, het dieper ingaan op de armoede en het onrecht in het land. Alles wordt bloediger, gewelddadiger en iedereen staat er machteloos tegenover. Alles lijkt te bestaan uit intriges, geheimen, plannetjes om iemand uit de weg te ruimen. Enkele personages nemen gewaagde beslissingen, waar ze met hun leven voor moeten betalen.

Het beste aan heel het boek vond ik de arena. De arena in het eerste boek was eerder “normaal”: een bos, een meer, een veld. Deze keer was het echt iets speciaals. Het hele idee van de klok vond ik geniaal! Ik kon het me ook allemaal direct voorstellen, mij zo inbeelden hoe alles eruit zou zien. Het deed mij denken aan een exotisch eiland, maar dan veel dodelijker.

Ik hoef natuurlijk niet te zeggen dat mensen dit boek zouden moeten lezen, na het lezen van de eerste boek zullen de meesten de hele reeks in een paar dagen verslinden. Zet dus zeker door, het tweede boek is nog beter dan het eerste.

Score: