Sunday, February 5, 2012

Mockingjay - The Hunger Games #3 - Suzanne Collins

“It takes ten times as long to put yourself back together as it does to fall apart.” 

In het laatste boek van The Hunger Games wordt nog maar eens duidelijk dat Katniss zonder het zelf te willen het gezicht geworden is van de rebellie. Al bij het ontwaken in District 13 vragen talloze mensen haar om “The Mockingjay” te zijn. De laatste hoop van de bevolking van Panem. De vrouw die president Snow belachelijk maakte, die de Capitol uitdaagde.

Maar Katniss heeft wel andere dingen aan haar hoofd. Ze heeft net haar 2e Hunger Games overleefd, Peeta is een gevangene in de Capitol en ze weet zelf geen blijf met haar emoties. Waarom zou zij de Mockingjay zijn? Ze is verschrikkelijk slecht in acteren, ze is niemand speciaal. Waarom zij?
Maar na tal van duizelingwekkende wendingen in het verhaal besluit Katniss er toch voor te gaan, hoe moeilijk de opdracht ook voor haar is. Maar wat met Peeta? Kunnen ze hem bevrijden? En zal hij ooit nog dezelfde zijn, na de martelingen in de Capitol? En wat met Gale en zijn bloeddorst? Kan ze nog leven met een beste vriend die er niet om geeft of mensen sterven of niet?

Hoewel ik veel kritiek gelezen heb over het laatste boek: dat het teleurstellend zou zijn, dat er mensen sterven die niet zouden mogen sterven, dat de hele boekenreeks nutteloos lijkt door sommige gebeurtenissen, … Ik ga niet akkoord. Dit is de perfecte afsluiter van een meer dan geslaagde reeks. Een boek/reeks hoeft niet altijd een extreem happy ending te hebben om goed te zijn.

Mockingjay zit vol spanning, emoties en totaal onverwachte wendingen. Want wie is nog te vertrouwen in dit nieuw district? En wat kan Katniss doen om de rebellie te “leiden”? Je wordt meegezogen in Katniss’ twijfels en gedachten en begint zelf over alles 3 keer na te denken. Je voelt met haar mee, haar onmacht, haar wantrouwen. Het is een hele prestatie van een auteur om de gedachten van een persoon zo je eigen gedachten te laten doordringen. Chapeau. Dit zijn de verhalen die ik het liefst lees. De verhalen waar je in meegezogen wordt en waar je niet meer uit raakt tot het boek helemaal uitgelezen is.
Ik zou The Hunger Games aan iedereen aanraden. Jong en oud. Het leest vlot en laat je achter met iets om over na te denken.

And remember:

“Fire is catching! And if we burn, you burn with us!”