Jammergenoeg bezit ik een exemplaar dat vertaald werd naar het Nederlands en dit enkel omdat ik het boek gekocht heb op het boekenfestijn voor een appel en een ei. Sommige vertalingen zijn schitterend gedaan (kijk maar naar Schaduw van de Wind van Carlos Ruiz Zafon, wat een prachtige omschrijvingen! En dat terwijl het origineel in het Spaans werd geschreven), maar dit boek is echt verschrikkelijk slecht vertaald. Het woordgebruik is extreem Hollands, wat totaal niet aangenaam is om te lezen als Belg. Veel woorden komen gemaakt en “hé-ik-ben-cool” over. Hoewel het verhaal mij dus wel aanspreekt, vind ik het enorm jammer dat ik het nu in zo’n slechte vertaling moest lezen. Dat doet zwaar afbreuk aan het verhaal. (Komaan: “hadie” als groet en woorden als “jokkebrok”. Bah)
Het verhaal op zich is niet bepaald origineel: aliens die de
wereld willen veroveren om zich te goed te doen aan de natuurlijke rijkdommen
van de Aarde. Het wat originelere aspect is hier dan toch wel het 2e
alienras dat naar de Aarde gevlucht is nadat hun planeet werd verwoest door de
Mogadoren (de slechterikken die de wereld willen vernietigen). Het boek is
geschreven vanuit het standpunt van John (of Nummer Vier), een 15-jarige Loriër
die samen met nog 8 andere kinderen en hun 9 Cêpanen naar de Aarde moesten
vluchten toen de Mogadoren Loriën aanvielen.
Voor mij persoonlijk is het boek een beetje te “jong”
geschreven, wat normaal wel moet aangezien het hoofdpersonage ook wel zeer jong
is, maar als 20-jarige had ik het er moeilijk mee. Ik heb me vaak geërgerd aan
het puberale liefdes en pesterij gedoe. Het geeft mij een beetje een High
School gevoel en dan niet in de goede zin van het woord. Op zich leest het boek
wel vlot, dus zo slecht is het nu ook weer niet, maar het “wauw” gevoel bleef
weg.
Daar nog eens bovenop: hoe irritant kan een relatie wel niet
zijn? Normaal is het grote liefdesverhaal in een boek altijd om bij weg te
smelten, naar te verlangen of over te treuren. Hier is er gewoon ergernis. Sarah is het populaire, knappe, puberale, onuitstaanbare meisje van de
school waar John natuurlijk direct verliefd op wordt. WAAROM? En dan nog eens
al die onnodige meligheid. Neen, dit liefdesverhaal is niet mijn ding. Liever
een beetje spanning, misschien een driehoeksverhouding? Hoewel dit zeer
populair is geworden in YA boeken na Twilight, vind ik dat altijd wel een
beetje spannend (wie kiest ze? Kan ze de ander loslaten?). Hopelijk krijgen we
daar dus een beetje van in het tweede boek (misschien met Six? Zij is toch wel
100x beter dan Sarah).
Besluit: bwa. Geen hoogvlieger. Vergelijken met de film gaat
ook niet zo goed. De film is compleet anders, misschien schrijf ik later een
review daarover om het eens tegenover het boek te bekijken. Ik hoop echt dat
het tweede een heel stuk beter is. Ik heb het gekocht in het Engels, dus er zou
toch wel al enige verbetering moeten zijn.
Nog een weetje: de auteur "Pittacus Lore" is eigenlijk een pseudoniem voor James Frey en Jobie Hughes.
De naam Pittacus komt ook verschillende keren terug in het verhaal.
Rating:
Rating:
